07.02.2023r. gościliśmy przedstawicieli lokalnej firmy SPIE Stangl Technik. Podczas spotkania w sposób profesjonalny został przedstawiony uczniom ostatnich klas technikum elektrycznego i elektronicznego zakres działalności firmy. Rozmawiano też o ewentualnym zatrudnieniu i roli rozmowy kwalifikacyjnej w procesie zatrudnienia. Spotkanie przebiegało w miłej atmosferze, przy dużym zainteresowaniu uczniów.
W środę 8 lutego 2023 roku męska i żeńska reprezentacja ZSB-E wzięła udział w powiatowym finale międzyszkolnych zawodów w tenisie stołowym. Dziewczęta mimo przegranej z ZS nr 1 i LO Świebodzice zdobyły kolejne doświadczenie sportowe, a sama wola walki zasługuje na pochwałę. Natomiast chłopcy stanęli na wysokości zadania i mimo minimalnej porażki w pierwszym meczu z ZS Strzegom, dzielnie rywalizowali w kolejnych spotkaniach i ostatecznie udało się wywalczyć III miejsce. Należy zaznaczyć, że dwóch z trzyosobowej drużyny uczy się obecnie w klasie pierwszej, więc mamy nadzieję, że w kolejnych latach będziemy faworytem w tej dyscyplinie.
Nasze drużyny wystąpiły w składzie:
- dziewczęta: Yekateryna Siniukova, Anna Kryger, Nikola Lewandowska - wszystkie z kl. I c T p
- chłopcy: Jakub Gomółkiewicz kl. I b T p, Robert Kuska kl. I BS, Mateusz Chwałek kl. III b T p
Opiekunem drużyny była p. Anna Jarzębicka
Zapraszamy rodziców na spotkanie podsumowujące pracę w I semestrze roku szkolnego.
28 stycznia 2023r. odbyła się Sudniówka uczniów Zespołu Szkół Budowlano-Elektrycznych w Świdnicy.
W dniach 24 i 26 stycznia 2023 koszykarska reprezentacja naszej szkoły wzięła udział w zawodach szkół średnich o Puchar Dyrektora II LO w Świdnicy. Nasi chłopcy spisali się znakomicie zajmując w turnieju drugie miejsce!
We wtorek w grupie eliminacyjnej rozprawili się z reprezentantami I LO w Świdnicy i Zespołu Szkół nr 1 w Świdnicy. W czwartek odbyły się półfinały i finał. W półfinale najpierw rozgromiliśmy zespół LO Świebodzice, a następnie w zaciętym finale musieliśmy uznać wyższość gospodarzy, czyli II LO w Świdnicy. Znakomitym występem popisał się nasz zawodnik Marcin Wiatrak z klasy IVaTp, który był bezkonkurencyjny pod względem liczby zdobytych punktów i z bardzo dużą przewagą nad pozostałymi zawodnikami zdobył tytuł króla strzelców całej imprezy.
Serdecznie dziękujemy społeczności II LO za zaproszenie na zawody oraz za organizację i stworzenie wspaniałej atmosfery.
Skład naszej reprezentacji:
Opiekunem drużyny był Bartosz Kulig.
Podczas dzisiejszego koncertu w sali teatralnej ŚOK usłyszeć będzie można utwory między innymi z repertuaru Karaś/Rogucki, Mroza, Sanah, Natalii Szroeder i Darii Zawiałow. Wykona je Natalia Lubrano i świdniccy artyści w towarzystwie livebandu.
Wydarzenie jest częścią 8. edycji Świdnickich Recenzji Muzycznych! Punkt kulminacyjny tegorocznej serii wydarzeń nastąpi 5 lutego, kiedy ŚOK zakończy nabór tekstów do swojego konkursu – na autorki i autorów najlepszych recenzji płyt czekają nagrody finansowe z puli 2000 zł a zaprezentowani artyści zostaną zaproszeni do Świdnicy. Partnerem Świdnickich Recenzji Muzycznych jest Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.
Piątkowy koncert 27 stycznia ma 2 odsłony.
Koncert otwarty dla publiczności rozpocznie się o godzinie 20:00.
Natomiast o godzinie 12:00 sala teatralna ŚOK zapełni się uczniami świdnickich szkół: “Bliżej Dziecka”, podstawowej nr 105, II LO, Ekonomika, Zespołu Szkół Hotelarsko-Turystycznych, Zespołu Szkół nr 1, Zespołu Szkół Budowlano-Elektrycznych.
Na obu koncertach wystąpią wokalistki i wokaliści: Natalia Lubrano oraz Daniel Warakomski, Małgorzata Szabunia, Arthur Samuel, Róża Madej, Kamil Szokało, Weronika Wąsowska. Towarzyszyć im będzie zespół w składzie: Bartosz Bednarz (bas) / Tymoteusz Jaśków (instrumenty klawiszowe) / Piotr Krakowski (gitara) / Bogusław Węclewicz (perkusja)
Bilety dostępne są w sprzedaży on-line oraz w kasach ŚOK w cenie 30 zł. Szczegółowe informacje o koncercie i wykonawcach można znaleźć na stronie Świdnickiego Ośrodka Kultury: https://sok.com.pl/wydarzenie/8-recenzje-koncert/
Zapraszamy na piątkowy koncert Natalii Lubrano i świdnickich artystów oraz do udziału w konkursie Świdnickich Recenzji Muzycznych. Ponadto mamy mnóstwo premier, m.in. od Nullizmatyka, Truism, Łasucha oraz zapowiedź koncertu Wisielec i Atonement, a to nie wszystko!
Zapraszamy do oglądania:
Powstanie 1863-1864 było najdłużej trwającym zrywem niepodległościowym w epoce porozbiorowej. Do walki wciągnęło wszystkie warstwy społeczeństwa, odcisnęło się silnie na ówczesnych stosunkach międzynarodowych, a wreszcie spowodowało ogromny przełom społeczny i ideowy w dziejach narodowych, co wywarło decydujący wpływ na rozwój nowoczesnego społeczeństwa polskiego.
Odwilż posewastopolska przyniosła odprężenie również w Królestwie Polskim. Nowy car Aleksander II chciał zreformować Cesarstwo, za cenę spokoju gotowy był do ustępstw. W Królestwie ożywiły się procesy polityczne i gospodarcze. Działania podjęli także konspiratorzy. W czerwcu 1860 roku, po śmierci wdowy po gen. Józefie Sowińskim, odbyły się pierwsze manifestacje patriotyczne. Kolejne towarzyszyły ważnym rocznicom, m.in. wybuchu powstania listopadowego oraz bitwy o Olszynkę Grochowską. 27 lutego 1861 roku padły pierwsze strzały w kierunku manifestantów. Mimo tego Rosjanie nie porzucili idei reform. Wykonawcą ich polityki stał się margrabia Aleksander Wielopolski. Z jego inicjatywy przeprowadzono m.in. repolonizację administracji. Nie uspokoiło to jednak sytuacji.
8 kwietnia 1861 roku na warszawskim placu Zamkowym wojsko zastrzeliło około stu manifestantów. Z kolei 15 października, w rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki, żołnierze wtargnęli do kościołów podczas mszy i aresztowali wielu ich uczestników. W odpowiedzi księża zamknęli warszawskie świątynie. Wielopolski podał się do dymisji. Ruch konspiracyjny podzielił się na dwa ugrupowania - "białych" i "czerwonych". Oba dążyły do niepodległości, ale różniły się w doborze środków. "Biali" preferowali działania ewolucyjne, "czerwoni" - powstanie. Wobec rosnącego napięcia w czerwcu 1862 roku car mianował Wielopolskiego naczelnikiem rządu cywilnego. Margrabia kontynuował rozpoczęte reformy. Nie zadowoliły one jednak konspiratorów, a zwłaszcza "czerwonych", którzy we współpracy z rosyjskimi spiskowcami przygotowywali powstanie. Wielopolski, zdając sobie sprawę z sytuacji, zarządził brankę do wojska, która miała uderzyć w członków sprzysiężenia. Wobec takiego obrotu spraw spiskowcy przyśpieszyli termin wybuchu powstania. W nocy z 14 na 15 stycznia 1863 roku rosyjscy oficerowie nie zastali w domach większości rekrutów. 22 stycznia wybuchło powstanie.
27 stycznia 1945 roku przed południem żołnierze sowieccy z 60. Armii I Frontu Ukraińskiego zajęli część kompleksu obozowego Auschwitz znajdującą się na wschód od Oświęcimia, na terenie wsi Monowice - tzw. Auschwitz III-Monowitz. Po południu wkroczyli na teren obozu macierzystego, tzw. Auschwitz I, oraz części ulokowanej na zachód od Oświęcimia, we wsi Brzezinka - Auschwitz II-Birkenau. W walkach z oddziałami niemieckimi zginęło wówczas ponad 230 żołnierzy .
W trzech częściach obozu czerwonoarmiści wyzwolili około siedmiu tysięcy więźniów. Wśród wyzwolonych znaleźli się obywatele dwudziestu kilku państw, w większości Żydzi. Prócz nich byli również Polacy, Jugosłowianie, Rosjanie, Białorusini, Ukraińcy.
Sytuacja wyzwolonych więźniów przedstawiała się dramatycznie. Większość z nich była skrajnie wyczerpana fizycznie, a także cierpiała z powodu różnych chorób, głównie biegunki głodowej, często połączonej z gruźlicą. Pierwszej zorganizowanej pomocy udzielili im sowieccy lekarze i sanitariusze wojskowi w zainstalowanych kilka dni po wyzwoleniu dwóch szpitalach polowych. W tym samym czasie z pomocą pospieszyli również polscy ochotnicy z Oświęcimia i okolic, a także innych rejonów Polski, głównie członkowie Polskiego Czerwonego Krzyża. Na początku lutego zorganizowali oni tzw. Szpital Obozowy PCK. We wspomnianych szpitalach znalazło pomoc ponad 4,5 tysiąca chorych byłych więźniów, wśród nich ponad czterysta dzieci. W tej grupie znalazły się również bliźnięta żydowskie, na których wcześniej przeprowadzał eksperymenty lekarz SS Josef Mengele.
Ochotnicy PCK zajmowali się również usuwaniem i pochówkiem zwłok, których w obozie macierzystym i dawnym Birkenau odnaleziono około sześciuset. 28 lutego 1945 roku zostały one uroczyście pochowane wraz z ciałami więźniów, którzy zmarli już po wyzwoleniu.
Władze SS przez cały okres istnienia obozu starały się ukryć to, co tam się działo. Już w 1940 i 1941 roku wysiedliły mieszkańców Zasola - zachodniej dzielnicy Oświęcimia - oraz kilku wiosek na zachód od tego miasta, wśród nich Brzezinki. Na ich terenie stworzyły tzw. strefę interesów obozowych, do której Polacy mieszkający w okolicy nie mieli dostępu.W ostatnim okresie istnienia obozu jego władze zdecydowały o zniszczeniu obiektów i przedmiotów, które w przyszłości mogłyby posłużyć jako dowody popełnionych zbrodni. Do końca 1944 roku zostało rozebrane krematorium IV, zniszczone podczas buntu więźniów Sonderkommando w październiku tego roku. W listopadzie i grudniu zdemontowano urządzenia techniczne komór gazowych i krematoriów II i III, które w większości wywieziono w głąb Rzeszy, a 20 stycznia 1945 roku zostały one wysadzone w powietrze. Krematorium V wraz z komorami zostało wysadzone sześć dni później.
W końcu 1944 roku likwidowane były w Auschwitz II-Birkenau doły z prochami ofiar. Niszczono dokumenty więźniów, między innymi ich kartoteki, rejestry, a także imienne wykazy Żydów deportowanych do Auschwitz. Wywożono również rzeczy zagrabione ofiarom Zagłady. Do wykonywania tych wszystkich działań esesmani zmuszali więźniów, którym czasami udało się sabotować tę pracę. Dzięki temu nie zniszczyli oni wszystkich dokumentów ani nie usunęli całości prochów.
Na skutek przemian społeczno-politycznych zapoczątkowanych obradami Okrągłego Stołu oraz wolnymi wyborami w1989roku delegaci, zgromadzeni na XI Zjeździe PZPR, świadomi niemożności odzyskania przez Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą zaufania społecznego, postanawiają zakończyć działalność PZPR .
W Sali Kongresowej Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie 27 stycznia 1990 roku rozpoczął obrady XI Zjazd PZPR, którego uczestnicy dwa dni później dokonali samorozwiązania partii komunistycznej nieprzerwanie rządzącej Polską od 1948 roku. Z dnia na dzień tysiące urzędników, oficerów, sędziów, dyrektorów i kierowników stało się bezpartyjnymi funkcjonariuszami III Rzeczypospolitej. Formalnie nie mieli już dylematu wobec kogo być lojalnym, co oczywiście nie znaczy, że większość z nich zmieniła swoje sympatie polityczne.
Fala strajków w 1988 roku, a zwłaszcza wystąpienia sierpniowe, były impulsem napędzającym przemiany. Władze zdały sobie sprawę z realnej siły zdelegalizowanej "Solidarności". Właśnie wtedy narodził się pomysł zwołania Okrągłego Stołu, oficjalnie sformułowany 31 sierpnia na spotkaniu generała Czesława Kiszczaka z Lechem Wałęsą. Wstrzymanie strajków było warunkiem, od którego obóz rządzący uzależniał rozpoczęcie obrad. Dla opozycji zaś najważniejszym punktem była sprawa zalegalizowania "Solidarności". Trzeba było również pokonać opór wobec samego pomysłu negocjacji, obecny w obu obozach.Dopiero kompromitacja władzy w trakcie telewizyjnej debaty przewodniczącego OPZZ Alfreda Miodowicza z Lechem Wałęsą 30 listopada i ciągły wzrost międzynarodowej popularności "Solidarności" zmusiły władzę do kompromisu. Opozycja także była gotowa do rozmów, pomimo obaw i niechęci ze strony radykalniejszych działaczy. Pierwsze posiedzenie odbyło się 6 lutego 1989 roku w Pałacu Namiestnikowskim w Warszawie. Obok przedstawicieli władzy i opozycji wzięli w nim także udział członkowie OPZZ i "Solidarności", niezależne autorytety, delegaci episkopatu i zwierzchnik Kościoła ewangelickiego.
Wyodrębniono trzy główne zespoły: do spraw pluralizmu związkowego, gospodarki i polityki społecznej oraz reform społecznych. Owocem dwumiesięcznych obrad była m.in. decyzja o powołaniu dwuizbowego parlamentu oraz urzędu prezydenta, który miał być wybierany przez parlament. Obóz rządzących zagwarantował sobie 65% miejsc w Sejmie. Wybory do Senatu miały być całkowicie wolne.
Konstytucja marcowa z 1921 r. określiła godło i barwy Rzeczypospolitej Polskiej, lecz na wyjaśnienie kwestii hymnu trzeba było poczekać aż do 26 lutego 1927 r., kiedy to zgodnie z rozporządzeniem ministra spraw wewnętrznych Felicjana Sławoja-Składkowskiego hymnem został oficjalnie ogłoszony Mazurek Dąbrowskiego.
Tak długa zwłoka wynikała z faktu, że była to jedna z sześciu pieśni patriotycznych traktowanych niemalże równorzędnie. Konkurencję stanowiły: Rota, Boże coś Polskę, Warszawianka, Chorał i My pierwsza Brygada. Każda z tych pieśni niosła ze sobą konkretny bagaż polityczny i ideowy. Narodowi demokraci preferowali Rotę.
Właśnie ta pieśń została zaintonowana przez gen. Andersa w krytycznym momencie przewrotu majowego, w dniu 14 maja 1926 r., przed opuszczeniem przez prezydenta Wojciechowskiego Belwederu. Dotyczyła ona jednak głównie zaboru pruskiego i miała silnie pejoratywne zabarwienie; szczególnie fraza Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz mogłaby wywołać niejeden skandal dyplomatyczny. Warszawianka była najmniej rozpowszechnioną pieśnią, stąd jej kandydatura szybko przepadła. Podobnie rzecz się miała z Chorałem, który, mimo iż był bardzo popularną pieśnią w czasie powstania styczniowego, w odrodzonej Polsce zszedł na nieco dalszy plan.
Pierwsza Brygada, mimo wysoce reprezentacyjnego charakteru, podobnie jak Rota była jednoznacznie kojarzona z obozem piłsudczykowskim i była nie do zaakceptowania dla dużej części społeczeństwa. Niemniej stała się ona Pieśnią Reprezentacyjną Wojska Polskiego, choć w latach trzydziestych zdarzały się jeszcze ekscesy z udziałem studentów endeckich bojkotujących uroczystości wojskowe, na których grano Pierwszą Brygadę. Dziś pozycja jej nie jest już zagrożona – jest to jeden z najważniejszych utworów, grany podczas uroczystości z udziałem wojska.
Największą konkurencję dla obecnego Hymnu stanowiła pieśń Boże coś Polskę, zaintonowana przez marszałka Wojciecha Trąmpczyńskiego podczas otwarcia Sejmu Ustawodawczego w 1919 r. Pierwotnie napisana przez Alojzego Felińskiego na cześć cara Aleksandra I, po zmianie w tekście z Naszego króla zachowaj nam Panie na Ojczyznę wolną pobłogosław Panie utrwaliła się w XIX wieku jako jedna z najważniejszych pieśni o charakterze religijno-patriotycznym i tak też zostało do dziś.
Ostatecznie na hymn obrany został Mazurek – jak można przypuszczać, wybrano go jako pieśń najszerzej akceptowalną, nieformalnie wykorzystywaną jako hymn od 1918 r. oraz podtrzymującą etos legionowy. Warto zaznaczyć, że już w październiku 1926 r. pieśń ta weszła oficjalnie do szkół, a od grudnia 1926 r. o północy nadawało ją Polskie Radio. Oba te fakty świadczą o tym, że nowe władze nie miały wątpliwości co do wyboru hymnu, lecz zamierzały wcześniej przygotować do tej decyzji wszystkich obywateli.
28 lutego 1981 roku Rada Ministrów ogłosiła uchwałę w sprawie reglamentacji mięsa i jego przetworów. Tak skończyła się era swobodnego zakupu mięsa i wędlin, a socjalistyczny "dobrobyt" pokazał swoją prawdziwą twarz. Ale jednocześnie uchwała Rady Ministrów, na której czele stał generał Wojciech Jaruzelski, była spełnieniem robotniczych żądań. Trzynastym postulatem strajkujących w Stoczni Gdańskiej w pamiętnym Sierpniu 1980 r. było bowiem wprowadzenie "bonów żywnościowych na mięso". Wśród 21 postulatów nie było natomiast żadnego, który by choć napomykał o wprowadzeniu gospodarki rynkowej. Sprzedaż mięsa "na kartki" weszła w życie 1 kwietnia 1981 roku.
Od końca lat siedemdziesiątych zapatrzenie w mięso i jego przetwory pogarszało się w całej Polsce niemal z miesiąca na miesiąc. Mieszkańcy wielkich miast i województw uprzemysłowionych - gdańskiego, katowickiego, wrocławskiego - zazdrościli tym z elbląskiego, łomżyńskiego czy olsztyńskiego i innym województwom rolniczym (obowiązywał wtedy podział na 49 województw), gdzie z trudem, bo z trudem, ale można było dostać salceson czy zwyczajną kiełbasę, kiedy w Trójmieście czy w Szczecinie straszyły puste półki. "Być może w nowym, 1981 roku, doczekamy się kartek na mięso i bez kolejek" - łudził czytelników nadzieją gdański "Dziennik Bałtycki" tuż przed Sylwestrem. I doczekaliśmy się.
Uchwała z lutego 1981 roku szczegółowo precyzowała, co się komu należy. Przyjęto zasadę ilościowo-wartościową, czyli określono, ile mięsa i wędlin mogą nabyć przedstawiciele danej grupy zawodowej. Nie znaczyło to jednak, że mając przydział np. na 3,5 kg mięsa (tzw. norma zaopatrzenia B) można było kupić 3,5 kg samej szynki. Najlepszego mięsa z grupy I (do niej zaliczono schab, karkówkę, szynkę z kością, łopatkę z kością czy wołowinę bez kości) można było kupić tylko 40 dag. Poza tym: 85 dag mięsa z grupy II (żeberka, boczek, mielone, nerki, serca). Należało się też 40 dag wędlin grupy I (baleron, szynka gotowana czy polędwica sopocka) oraz 85 dag grupy II (parówkowa, mortadela, pasztet, mielonki w puszkach) plus jedna sztuka kurczaka. Społeczeństwo zostało podzielone na 9 grup. Do grupy "B", o której mowa powyżej, zaliczono pracujących w gospodarce uspołecznionej, młodzież uczącą się powyżej 18 roku życia, urzędników i cudzoziemców. Najwięcej - 5 kg mięsa i jego przetworów plus jeden kurczak - należało się górnikom i kobietom w ciąży oraz matkom karmiącym. Oni mogli liczyć na "aż" 60 dag mięsa grupy I i tyleż dobrej wędliny. Rolnikom, pracownikom PGR-ów oraz młodzieży wiejskiej przydzielono 2 kg wyrobów mięsno-wędliniarskich, ale nie wiedzieć czemu pozbawiono ich przydziału kurczaka. System, który miał wyrównać szanse na zjedzenie "kiełbasy", jeszcze bardziej pogłębił podziały.
Zapewne nikt nie ma wątpliwości, iż należy uczyć się języków obcych. Wiedzą o tym również uczniowie Zespołu Szkół Budowlano - Elektrycznych , którzy wzięli udział w konkursie języka angielskiego ‘FORGET-ME-NOT’ pod patronatem czasopisma JĘZYKI OBCE W SZKOLE i pokazali, że ich zaawansowanie językowe jest na wysokim poziomie.
Wyróżnienia otrzymali:
Gratulujemy uzyskania wysokich wyników!!!!
Żeńska reprezentacja ZSB-E dzielnie walczyła w finale powiatowym piłki koszykowej w środę 18 stycznia 2023 roku. Gospodarzem zawodów był Zespół Szkół nr 1. Dziewczęta rozegrały mecze z reprezentacją II Liceum Ogólnokształcącego, Zespołu Szkół Hotelarsko- Turystycznych oraz Zespołu Szkół nr 1. Chociaż nie udało się wygrać, to nasze uczennice zostawiły serce na boisku i pięknie walczyły. Należy zaznaczyć fakt, że w szkole typowo męskiej, gdzie płeć żeńska liczy ok. 30 osób, sam start dziewcząt w zawodach jest już sukcesem.
Reprezentacja ZSB-E wystąpiła w składzie:
Opiekunem była Pani Anna Jarzębicka.
Pod koniec grudnia oficjalnie oddano do użytku zmodernizowaną kotłownię w naszej szkole.
Zadanie pod nazwą „Modernizacja kotłowni w Zespole Szkół Budowlano - Elektrycznych w Świdnicy w tym montaż pomp ciepła” obejmowało:
Wartość inwestycji wyniosła prawie 993 tysiące złotych. Całość środków pochodziła z budżetu Powiatu Świdnickiego.
Wykorzystano zdjęcia ze strony https://www.powiat.swidnica.pl/a,529,nowa-kotlownia-w-zespole-szkol-budowlano-elektrycznych
Pan Dyrektor Rafał Fasuga oraz opiekun Pani Ewa Sułkowska wręczyli nagrody laureatom Szkolnej Olimpiady Zdrowego Stylu Życia pod patronatem PCK i Starostwa Powiatowego:
W wietrzne południe 5 stycznia 2023 tradycji stało się zadość i młodzież, która w tym roku przystąpi do matury, pięknie odtańczyła na świdnickim Rynku poloneza. W tym szacownym gronie znaleźli się oczywiście uczniowie naszych klas czwartych po gimnazjum wraz z wychowawcami.
To już siedemnasty raz, kiedy maturzyści z powiatu świdnickiego (łącząc się także z zaprzyjaźnionymi powiatami – kartuskim, łowickim i podhalańskim) na 100 dni przed egzaminem uczestniczą w ŚWIDNICKIM POLONEZIE. W tym roku impreza odbyła się po dwóch latach przerwy spowodowanej epidemią. Dlatego podwójnie cieszymy się, że nasi uczniowie mogli w niej uczestniczyć.
Dziękujemy organizatorom za przygotowanie. Tym uczniom, którzy tak odważnie i poważnie wzięli udział w projekcie przypominamy, że zgodnie z tradycją - Kto dzisiaj zatańczył, ten zdanie matury ma zagwarantowane!
Zapraszamy do obejrzenia zdjęć i relacji z dzisiejszego wydarzenia.
https://www.facebook.com/wwwswidnica24pl/videos/1376772866392249/
Świdnicki Ośrodek Kultury po raz kolejny umożliwi lokalnym fanom muzyki wpływ na swój repertuar koncertowy oraz zdobycie nagród z puli 2000 zł! Wśród wydarzeń towarzyszących znajdziecie warsztaty dziennikarskie, wokalne oraz koncert Natalii Lubrano i świdnickich artystów.
Zapraszamy na 8. edycję Świdnickich Recenzji Muzycznych! Punkt kulminacyjny nastąpi 5 lutego, kiedy zakończy się trwający już nabór tekstów do konkursu – na autorki i autorów najlepszych recenzji płyt czekają nagrody finansowe a zaprezentowanych artystów ŚOK zaprosi na koncerty - do tej pory 23 z nich pozytywnie odpowiedziało na zaproszenie i wystąpiło w Świdnicy.
Poniżej przedstawiamy harmonogram tegorocznych Recenzji a szczegóły znajdziecie na stronach ŚOK:
1 stycznia - 5 lutego
KONKURS on-line / udział bezpłatny
nabór autorskich recenzji płyt wydanych w latach 2021-2022
https://sok.com.pl/wydarzenie/8-recenzje-konkurs/
21 stycznia
WARSZTATY WOKALNE z Natalią Lubrano
Klub Bolko / wpisowe: 50 zł
60-cio minutowe zajęcia dopasowane do indywidualnych potrzeb
https://sok.com.pl/wydarzenie/8-recenzje-warsztaty-wokalne/
27 stycznia
KONCERT COVERÓW w wykonaniu Natalii Lubrano i lokalnych artystów
sala teatralna ŚOK / bilety 20-30 zł
w repertuarze najlepsze utwory lat 2021-2022 wybrane przez wykonawców koncertu
https://sok.com.pl/wydarzenie/8-recenzje-koncert/
30 lub 31 stycznia
WARSZTATY DZIENNIKARSKIE z Jarkiem Szubrychtem
Klub Bolko / udział bezpłatny
5-cio godzinne zajęcia skierowane do uczniów szkół średnich
https://sok.com.pl/wydarzenie/8-recenzje-warsztaty-dziennikarskie/
Świdnickie Recenzje Muzyczne to działanie, które daje lokalnym fanom muzyki wpływ na repertuar koncertowy Świdnickiego Ośrodka Kultury. W dotychczasowych 7. edycjach nadesłaliście ponad 120 recenzji, ponad 50 autorów otrzymało nagrody a 23 spośród ich tekstów zaowocowały zaproszeniem do Świdnicy takich wykonawców jak Ralph Kaminski, Kortez, KęKę, Hunter, Luxtorpeda, KAT, Janusz Radek, Dawid Kwiatkowski, Coma, Dr Misio, Sarius, Pablopavo i Ludziki, Słoń. SZCZEGÓŁY: https://sok.com.pl/recenzje/
Świdnickie Recenzje Muzyczne są realizowane przy wsparciu ZAiKS z dotacji Funduszu Popierania Twórczości.
Powered by aSc EduPage
